الگوهای گردش جوی نقش اصلی را در وقوع بارندگی، مقدار و توزیع فضایی بارندگی به خصوص در مناطق معتدله دارند، و رخداد پدیده های محیطی (دوره های خشک، مرطوب، سرد و گرم) در ارتباط با تکرار سیستم های سینوپتیکی و تیپ های هوا می باشد. در مطالعه حاضر به منظور تعیین و طبقه بندی تیپ های هوا؛ داده های روزانه در ساعت UTC 12 مربوط به تراز 500 هکتوپاسکال و سطح زمین فصل زمستان طی دوره آماری 1960-2000 در تلاقی های 2.5 درجه از مجموعه داده های بازسازی شده NCEP استخراج شد. محدوده انتخاب شده شامل 408 نقطه که از عرض 20 تا 60 درجه شمالی و از 20 تا 80 درجه شرقی را پوشش می دهد. مجموع این داده ها ماتریسی به ابعاد 3700×408 را برای فصل زمستان تشکیل دادند. با استفاده از روش تحلیل عاملی نقاط وابسته به هم ادغام و ابعاد ماتریس کاهش داده شد. تحلیل مولفه های اصلی با آرایه S و چرخش واریماکس برای شناسایی تیپ های هوا بکار گرفته شد، و برای طبقه بندی تیپ های هوا روزانه؛ روش خوشه بندی K-Mean اعمال گردید، و در نهایت 8 تیپ هوای اصلی در فصل زمستان شناسایی شد. به منظور تحلیل اثرات هر یک از تیپ های هوا بر بارش ایران رابطه همبستگی بین فراوانی هر یک از تیپ های هوا با شاخص استاندارد بارش ایستگاه های منتخب محاسبه گردید. نتایج نشان داد که با افزایش فراوانی تیپ های هوای مدیترانه ای شرایط ترسالی و با افزایش فراوانی تیپ های هوای پرفشار شمال شرقی و پرفشار مرکزی، پرفشار سیبری و پرفشار شرقی خشکسالی در ایران حاکم می شود.